چهار سال پیش در هنگامهای که میرفت تا اهالی قلم و فرهنگ و نشر کشور نفسی تازه کنند و کابوس هشت ساله را تمام شده ببیند و امیدوار باشند که «روز هجران و شب فرغت یار آخر شد» علی جنتی در قامت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ظاهر شد. گویی در فضای افسرده کشور پس از آن روزگار اسف بار عطر شادی پاشیده و طرحی نو درانداختهاند.
زمانه دیگری شده بود، زمانه «تدبیر و امید»، روزگار «اعتدال و میانه روی» از این رو بود که تمامی
دلسوختگان و زخم خوردگان فرهنگ کشور دل نگران بودند که جنتی چه کسی را به معاونت فرهنگی خود میگمارد تا التیام بخش زخمهای آن بیپناهان باشد.
سرانجام نام دکتر عباس صالحی به گوش رسید که انتخاب نهایی جنتی خواهد بود. کمتر کسی میدانست که با چه شخصیتی روبرو خواهد شد. اهل قلم و فرهنگ حق داشتند که همچنان نگران باشند چرا که بارها از همین نقطه گزیده شده بودند و امیدهایشان بر باد رفته بود.
نخستین بار پیش از آن که دکتر صالحی به وزارت ارشاد وارد و در اتاق معاونت فرهنگی مستقر شود با شماره تلفن همراه ایشان که به لطف برادر عزیزم آقای جنتی در اختیار داشتم تماس گرفتم. تردید داشتم که به شماره ناشناس پاسخ دهد. اما چنین نشد و پس از چند زنگ کوتاه صدای آرام و متین او را شنیدم و هنگامی که نام خود را گفتم و پرسیدم آیا مرا میشناسید با محبت تمام پاسخ داد که مگر میشود تو را نشناخت و این آغاز یک دوستی و احترام و مهر متقابل شد که روز به روز مستحکمتر شده چرا که او منش و رفتاری را از خود نشان داد که به تدریج اهالی نشر و قلم، حتی بدبین ترین آنان را امیدوار ساخت و دلبستة تحول. آرامش و متانت این فاضل و فرهیخته و نویسنده خوش ذوق که هرچند که در کسوت روحانیت ظاهر نشد ولی عالِمی است که دروس حوزوی را تا بالاترین سطح گذرانده و هم طراز بسیاری از فضلای حوزه است. او به گفته خود در دامان پدری تربیت شده و درس آموخته که بسیاری از روحانیون اهل خراسان افتخار شاگردی او را داشتهاند و بارها از زبان آنان شنیدهام. رحمت و رضوان الهی به روح آن عالم بزرگوار باد. امروز پس از گذشت چهار سال آرامش به این حوزه بازگشته و از اضطراب ها کاسته شده.
نمیخواهم بگویم که همه چیز به خوبی و خوشی میگذرد که در این چهل سال آموختهایم که انتظارات خود را حداقلی کنیم، اما یک چیز را میتوانم بیهراس از نقض آن بگویم که دکتر صالحی بیغرض و مرض و بیحب و بغض آنچه که در توان داشته به کار برده تا کشتی متلاطم نشر و فرهنگ را از میان سیلاب های حاصل از کج اندیشیها و بدفهمیها سالم به مقصد برساند.
اینها را کسی میگوید که نزدیک بیش از ده عنوان کتاب انتشاراتش و تلختر از آن دو عنوان کتاب به قلم خودش نتوانسته مجوز نشر بگیرد. اما منصفانه میدانم که اراده و خواست و رویکرد دکتر صالحی در هیچ کدام دخیل نبوده و همان ناگزیریها و جبرها که همه ما را احاطه کرده، سبب ساز آن بودهاند.
برخی میگویند دکتر صالحی با حوزههای دیگر نظیر موسیقی و تئاتر و سینما ناآشناست و ممکن است آنجاها را دچار مشکل کند. میگویم چنین نیست اولاً او چهار سال عضو شورای معاونین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده و با توجه به درایت و فراستی که دارد با مسائل این حوزهها در حد لازم آشنا شده و ورود کرده، ثانیاً او با آزادگی و میل به بهتر شدن و رویکرد انسانی و توسعه خواهی که دارد شرایطی را فراهم خواهد ساخت که آن حوزه ها نیز بال و پر بگشایند و بتوانند پرواز کنند.
بیایید در این روزگار تنگناها و محدودیت ها همه خانوادة فرهنگ و هنر او را یاری کنیم تا آن گونه شود که باید بشود. در این راه از خداوند می خواهم یارش باشد و در پایان راه نه برای او و نه برای ما پشیمانی و افسوس رقم نخورد. ان شاءالله
*مدیر انتشارات کویر
58243
نظر شما